آمار
وب سایت:
دکتر امید نقشینه ارجمند
جمعه 24 خرداد 1392، یازدهمین انتخابات ریاست‌جمهوری برگزار شد و از صبح شنبه وزارت کشور نتایج را به تدریج اعلام کرد تا در نهایت حدود ساعت 9 شب نتایج نهایی شمارش آرای انتخابات ریاست جمهوریاعلام شد:
به گفته وزیر کشور میزان مشارکت در یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری 72/7 درصد بود و 36704156 رأی مأخوذه آقای حسن روحانی با کسب 50/7 درصد آراء در دور اول اکثریت مطلق آراء را کسب کردند.
حضور نام‌زدهایی که مدعی تقلب گسترده در انتخابات سال 88 شده بودند و یا دست کم هم‌راه و هم‌دل مدعیان رسمی تقلب بودند برای من سؤال‌برانگیز بود؛ ره‌بری، شورای نگهبان، بسیج، صدا و سیما و دولت مجری انتخابات که همان قبلی‌ها هستند. البته دولت نهم را دولت آقای خاتمی برنده انتخابات اعلام کرده بود ولی دولت اخیر از دید این افراد هم در سابقه خود مرتکب تقلب گسترده شده بود و هم برآمده از تقلب بود! این بار خبری هم از کمیته صیانت از آراء نبود.
پس با چه منطقی این افراد وارد عرصه رقابت شده بودند؟ آیا نام‌زدی که از آقایان موسوی و کروبی به نیکی یاد می‌کند، اگر به عنوان برنده اعلام نشود، مشابه همان برنامه سال 88 را اجرا نخواهد کرد؟
در مناظره سوم، دکتر حداد عادل سؤالی از دکتر عارف پرسید که بدون جواب ماند:
«از شما که دوست بنده و هم‌نشین من در مجمع تشخیص مصلحت نظام هستید سؤال دارم که شما در مقابل فردی که آمد در تبلیغات انتخاباتی خود مرتب دم از قانون می‌زد دیگران را دروغ‌گو می‌دانست و اظهار می‌کرد که نباید دروغ گفت و باید قانون را رعایت کرد و پس از برگزاری انتخابات همان روز جمعه قبل از باز شدن در صندوق‌های رأی خبرنگاران را دعوت کرد و اعلام کرد که من رئیس جمهور شدم، آیا این رفتار خلاف قانون بیّن بود یا خیر؟ آیا با این اقدام هواداران خود را تحریک نکرد و زمینه فتنه و آشوب را فراهم کردند و آیا پس از آن‌که تهمت تقلب به نظام زده شد و ره‌بری فرمودند نظام جمهوری اسلامی اهل تقلب نیست. چرا جناب‌عالی سکوت کردید؟ آیا اگر صحبت می‌کردید و از حق دفاع می‌کردید و می‌گفتید تقلب نشده اشکالی داشت. آیا اگر با آن دوستتان که مورد تأیید آقای خاتمی نیز بود می‌گفتید که نباید شما قبل از باز شدن در صندوق‌ها اعلام می‌کردید که من رئیس‌جمهورم، چرا شما سکوت کردید بنده سکوت نکردم چه اشکالی داشت و این حرف‌ها را همان موقع زدم و همین الان اعلام می‌کنم.»
من مشتاق شنیدن جواب این سؤال هستم. دیگر این‌که دوست دارم از آقای موسوی بپرسم شما که فرمودید «مستندات واصله حاکی از آن است که رأی اکثریت قاطع مردم متوجه این خدمت‌گزارشان بوده است»، این مستندات چه بوده است و چرا هیچ‌کدام را ارائه نکردید؟
می‌خواهم به این سؤال‌های بی‌پاسخ چند سؤال بی‌پاسخ دیگر را اضافه کنم که جنبه آماری دارد.
خطی بودن نمودار: آراء مهندسی شده است!
حتماً به یاد دارید که اولین دلیل آماری اثبات تقلب این بود که نتایج اعلام شده توسط وزارت کشور، با خطای ناچیز بر روی یک خط قرار می‌گیرند. آقای کروبی نیز در نامه‌ای به شورای نگهبان این مطلب را این‌طور بیان کردند:
«نحوۀ اعلان و نسبت آراء در ۹ یا ۱۰ مرحله از سوی وزارت کشور نشان‌دهندۀ وجود فرمولی مشخص و از پیش‌تعیین‌شده برای آراء نام‌زدهاست.»
هر چند امسال کسی علاقه‌ای به این موضوع نداشت ولی دیدن نمودار آراء شمارش‌شده در مقابل آراء آقای روحانی می‌تواند خاطره آن روزها را زنده کند!
این آیا نشانه مهندسی ناشیانه آراء است یا فقط در برخی موارد چنین معنایی می‌دهد؟ (تصویر بزرگ‌تر را از این‌جا بردارید!)
البته من در مقاله‌ام نشان داده‌ام که خطی بودن نمودار آراء هر چند شاید برای برخی عجیب باشد ولی طبیعی است و به کمک قضایایی در آمار کم و بیش قابل اثبات است.
چند سؤال دیگر:
- آیا در انتخاباتی که بتوان به‌راحتی 11 میلیون تقلب کرد، نمی‌توان 300 هزار رأی را جابه‌جا کرد؟
- آیا مشارکت 85 درصدی از مشارکت 73 درصدی کم‌تر است که دومی موجب استحکام مردم‌ساری در کشور می‌شود و اولی نمی‌شود؟
- آیا داشتن 63 درصد آراء از 85 درصد شرکت‌کننده، از 51 درصد از 73 درصد شرکت‌کننده کم‌تر است که دومی یک پشتوانه عظیم ملی است ولی اولی نیست؟
البته هیچ‌کدام از این سؤال‌ها به معنای تشکیک در پیروزی آقای حسن روحانی نیست و طبیعی است که هر که نظام و ساز و کارهای آن را قبول دارد باید ایشان را رئیس‌جمهور کشور بداند. سؤال در مورد یک بام و دو هوای برخی سیاست‌مداران و اهالی علم و دانش و دانش‌گاه است.
دموکراسی چیست؟
با مقایسه برخورد برخی با نتایج انتخابات در دو دوره اخیر و موضع‌گیری‌های دیگرشان، می‌توان گفت که «دموکراسی» در نظر ایشان معنای خاصی می‌دهد:
از نظر بین‌المللی یک کشور دموکراسی دارد اگر با غربی‌ها دوست باشد هر چند حکومتش سلطنتی باشد و با کودتا بر سر کار آمده باشد و دموکراسی ندارد اگر با غربی‌ها دوست نباشد هر چند نوع حکومتش، قانون اساسی‌اش و همه نهادهای حکومتی‌اش متکی بر رأی مردم باشد.
از نظر داخلی یک نفر رئیس‌جمهور منتخب مردم است اگر و تنها اگر منتخب آن‌ها باشد و مهم نیست که چند درصد رأی بیاورد!
نظرات شما عزیزان:
برچسب ها : نگاه آماری نتایج انتخابات, ,
توسط : 